Καθώς ξεκίνησε ήδη ο τελευταίος μήνας του 2018 και εν όψει του εκλογικού έτους 2019, ολοκληρώνεται το όλον της πολιτικής παρέμβασης και παρουσίας του κυβερνώντος κόμματος.
Θα ήταν χρήσιμο, τώρα που πορεύεται στον τελευταίο κύκλο του, να κωδικοποιηθεί και η μεταμφιεσμένη φύση του και η αληθινή πολιτική του συνείδηση.
1. Πολλαπλασιαστής της κρίσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε και είναι ένας πολλαπλασιαστής της κρίσης. Ως επιταχυντής των συνεπειών αυτής της κρίσης τοποθέτησε τον εαυτό του στο προεκλογικό μέτωπο πριν από το 2015 και ως τέτοιος εργάστηκε για την επιβάρυνσή τους. Η επιδείνωση των συνθηκών και της ατμόσφαιρας καταστροφής ήταν το οξυγόνο του. Η ήττα του λαού θα ήταν η νίκη του.
2. Τροφοδότης του βίαιου λόγου. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέφυγε στην αντιδημοκρατική μέθοδο του βίαιου λόγου. Ο βίαιος λόγος είναι μια μορφή καταστολής του άλλου. Είναι η καταστολή του άλλου. Σε ναζιστική παραλληλία, ο βίαιος λόγος τοποθετεί τον αντίπαλο στη θέση του προδότη, καλώντας τον λαό να τον αντιμετωπίσει ως εσωτερικό εχθρό και να του επιφυλάξει την τύχη του εσωτερικού εχθρού. Ως τροφοδότης του βίαιου λόγου συνειδητά τροφοδοτεί τη βίαιη πράξη. Ο βίαιος λόγος γίνεται το «πομπώδες συμπλήρωμα δικαίωσης» κάθε βίαιης πράξης. Σε κάποια μπροσούρα θα είχαν συναντήσει τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τη ρήση αυτή του Μαρξ για την ιδεολογία.
3. Ανάχωμα στη συνειδητοποίηση. Η συνειδητοποίηση είναι ο εχθρός των αντιδημοκρατικών κομμάτων. Η επίγνωση των συνθηκών οδηγεί την πολιτική δράση σε νέους δρόμους και καθιστά την πολιτική θεμελιωτή λύσεων. Ο απλοϊκός λόγος, η ισοπέδωση και η συνειδητή άρνηση του ορθού λόγου, έστησε την παγίδα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» και διακήρυξε ότι η Γη είναι επίπεδη. Το ερμηνευτικό σχήμα χτίστηκε κατανοητά και εύπεπτα. Το παλιό και το νέο. Οι Ελληνες και οι ξένοι. Εμείς και αυτοί. Η απλοϊκή και συσκοτιστική ερμηνεία του κόσμου έγινε πρόγραμμα.
4. Εκχυδαϊσμός. Στις συνθήκες της πολλαπλασιαζόμενης κρίσης, του βίαιου λόγου και της συστηματικής εργασίας εναντίον της κριτικής σκέψης έρχεται να προστεθεί η χυδαιότητα στον δημόσιο λόγο. Ο χυδαίος είναι ο απρεπής. Ο ευτελής. Ο χυδαίος λόγος είναι ο παροξυσμός του βίαιου λόγου. Ο βίαιος λόγος είναι πάντα η άρνηση του άλλου. Ως άρνηση του άλλου ψηφίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο αντίπαλος είναι ένα τίποτα. Ο ΣΥΡΙΖΑ – μας λέει – είναι το παν. Η ιστορία αρχίζει μαζί του.
5. Ταπείνωση. Ο μηχανισμός της ταπείνωσης του άλλου, του αντιπάλου, του λαού, αναπτύσσεται συστηματικά μέσα στον χρόνο. Πράξεις που εξωτερικά μοιάζουν ακατανόητες, έχουν την εξήγησή τους ως εξουσιαστικές πράξεις ταπείνωσης, όπου όλα ευτελίζονται σε ένα κλίμα απουσίας νοήματος και εγκατάστασης της ματαιότητας.
6. Αντι-φίλοι του λαού. Με τον υπερφίαλο εαυτό του να κολυμπάει μέσα στην αριθμητική νίκη του, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοπροβάλλεται ως φίλος του λαού. Αυτοθαυμαζόμενος σωτήρας, προανήγγειλε την Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας, που τώρα πια συνειδητά έχει εγκαταλείψει, αφού ο μύθος των φίλων του λαού ολοκλήρωσε τον παραπλανητικό ρόλο του. Τα έργα του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνουν το ιστορικό δίδαγμα ότι οι «φίλοι του λαού» εργάζονται πάντα για έναν κύκλο εξουσίας εναντίον του.
7. Καταπατητής της αλήθειας. Η αλήθεια δεν είναι ηθικοπλαστική έννοια στην πολιτική. Η αλήθεια στην πολιτική σημαίνει αποδοχή των ορίων της πραγματικότητας. Αποδοχή των δυνατοτήτων, των αδυναμιών, των καταναγκασμών, ώστε με επίγνωση να πορευθείς, συγκρουόμενος, προς μια επιλεγμένη κατεύθυνση. Ως καταπατητής της αλήθειας ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε σήμερα αιχμάλωτος της πραγματικότητας που αγνόησε και αυτή με τη σειρά της τον κατατρόπωσε.
8. Ψευδής συνείδηση. Η λέξη τούς είναι γνωστή. Αν και την αποφεύγουν γιατί τρομάζουν μπροστά στη δοκιμασία της αμφισβήτησης και της κριτικής σκέψης. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως εκφωνητής και εκφραστής του παραποιημένου κόσμου ήταν και είναι ένας παράγοντας καθυστέρησης. Ως τέτοιος θα πορευθεί προς τις εκλογές. Και χειραγωγημένος από τον ψευδή πυρήνα της ύπαρξής του θα ξεκινήσει από την αρχή τη διαδρομή της νέας χειραγώγησης. Ακόμη και το «πνεύμα της ιστορίας» θα του απευθύνει πικρό μειδίαμα αποχαιρετισμού, καθώς θα αναζητήσει νέο κουφάρι κατοικίας.
*Ο Λευτέρης Κουσούλης γεννήθηκε στην Ελίκα Λακωνίας το 1952. Γυμνάσιο στη Σπάρτη. Λύκειο στους Μολάους. Σπούδασε στην Πάντειο και στη Γαλλία, την πολιτική και τα φαινόμενα εξουσίας. Από τα φοιτητικά του χρόνια έχει ιδιαίτερα ασχοληθεί με τη μελέτη των μηχανισμών κοινωνικής και πολιτικής επιρροής. Οδηγός του επιστημονικού προβληματισμού του είναι η πρόταση: Μετά την επιστροφή του από τη Γαλλία, εργάστηκε για λίγα χρόνια ως ωρομίσθιος καθηγητής. Από το 1995 και ως σήμερα εργάζεται στο χώρο του στρατηγικού σχεδιασμού και της επικοινωνίας με την εταιρεία «Λέγειν & Πράττειν» (www.legeinandprattein.gr). Είχε τη πρωτοβουλία για την ίδρυση του εκδοτικού οίκου «Το Πέρασμα», που στο σύντομο βίο του εξέδωσε 15 τίτλους. Ο Λευτέρης Κουσούλης, αρθρογραφεί συχνά στον Τύπο καθώς και στο Διαδίκτυο, τόσο για την πολιτική, όσο και για άλλες καθημερινές πλευρές της ύπαρξης. Επιλεγμένα κείμενά του έχουν γίνει αντικείμενο έκδοσης. Μέχρι τώρα έχουν κυκλοφορήσει:
- Κείμενα για την Πολιτική & την Επικοινωνία(2007)
- Ήττα της Πολιτικής –18 θέσεις απέναντι(2008)
- Αναμνήσεις από το Βίτενμπεργκ –Όψεις του αδιεξόδου και η αναζήτηση της αισιοδοξίας(2009)
- Σταθεροί Τόποι(2012)
- Έξω από το καταφύγιο –Κείμενα για τη συνειδητοποίηση(2013).
- 10+10, (2014)
Όλα τα βιβλία κυκλοφορούν από τις «Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις».
