Η ισορροπία δυνάμεων αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο στις διεθνείς σχέσεις.
Χωρίς αυτή θα επικρατούσε χάος.
Σχεδόν πάντα μετά από πολέμους και συγκρούσεις ο στόχος ήταν να υπάρξει μια στοιχειώδης ομαλότητα, είτε μέσω συνθηκών, είτε συμφωνιών κ.ο.κ.
Εννοείται ότι υπήρχαν χαμένοι και κερδισμένοι κι ότι η πλάστιγγα έγερνε προς το μέρος των ισχυρών.
Ωστόσο, η διπλωματία επικρατούσε των όπλων, η ειρήνη του πολέμου και έμπαιναν ισχυρές βάσεις για να υπάρξει ομόνοια στη διεθνή κοινότητα.
Έτσι, παρά τις αδικίες τα κράτη είχαν συνέχεια.
Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας.
Με τους Κούρδους στην προκειμένη να ανήκουν στην κατηγορία των αδικημένων λόγω της διελκυστίνδας μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, που στο τέλος θα οδηγήσει στη διαμόρφωση νέων σφαιρών επιρροής και στην απαιτούμενη ισορροπία δυνάμεων για να υπάρξει η… συνέχεια που αναφέραμε.
Στην πραγματικότητα αυτό που βιώνουμε είναι μια ιδιότυπη νέα Γιάλτα με την Αμερική από θέση ισχύος να μοιράζει την τράπουλα.
Μπορεί να φαίνεται ότι Τραμπ και Πούτιν βρίσκονται στα μαχαίρια, όμως επί της ουσίας μαζί κινούν τα πιόνια στην γεωπολιτική σκακιέρα.
Εννοείται ότι η Αμερική θα πάρει την μερίδα του λέοντος. Ο Πούτιν δεν είναι κουτός, γνωρίζει τις δυνάμεις του και θα απλώσει τα πόδια του μέχρι εκεί που αντέχει.
Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι η Συρία κατοχυρώθηκε στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας.
Η τουρκική εισβολή ήταν ένα στημένο παιχνίδι με στόχο να εδραιωθεί η ρώσικη κυριαρχία στην περιοχή.
Οι Αμερικανοί απέσυραν τα στρατεύματα τους επιτρέποντας στον Ερντογάν να ασφαλίσει την πίσω του αυλή, για να προχωρήσει κατόπιν η απρόσκοπτη εδραίωση των Ρώσων στη Συρία.
Δυστυχώς θυσιαστήκαν οι Κούρδοι, αλλά εκ των πραγμάτων, δεν υπήρχε άλλη λύση για να εξασφαλίσει την ισχύ του ο Πούτιν στο εν λόγω πεδίο.
Παράλληλα, ο Τραμπ κατάφερε να πετύχει αυτό που εξ αρχής ποθούσε. Να πάρει τον Ερντογάν με το μέρος του. Οι κυρώσεις που κραδαίνει ο Τραμπ αποσκοπούν στον κατευνασμό των εσωτερικών αντιδράσεων.
Τώρα αν πουλήσουν κι άλλους S – 400 οι Ρώσοι στους Τούρκους, δεν χάθηκε ο κόσμος. Από κάπου πρέπει να ζήσουν κι αυτοί. Εξάλλου, είναι δεδομένο ότι ο Ερντογάν δεν πρόκειται να τους χρησιμοποιήσει κατά των συμμάχων του στο NATO.
H ουσία είναι ότι πλέον επέλεξε η Τουρκία να συνεχίσει να ανήκει στην σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ. Διαφορετικά δεν θα έπαιρνε το πολυπόθητο πράσινο φως από τον Τραμπ για να προστατέψει τα σύνορά της.
Βέβαια, η απόφαση αυτή είναι αρνητική για την Ελλάδα, καθώς προμηνύει δυσάρεστες συνέπειες τόσο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις όσο και για το Κυπριακό.
Επαναφέροντας στο προσκήνιο τα σενάρια περί συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου και το ξεπούλημα της Κύπρου.
Πολύ φοβούμαστε ότι η υποχωρητικότητα που επιδεικνύει η νέα κυβέρνηση στα εθνικά, ενδεχομένως να κλείνει το μάτι σε αυτούς τους σχεδιασμούς.
Κι από τη στιγμή που ο Ντόναλντ πήρε τον Ταγίπ στις αγκάλες του, καλό είναι να αρχίσουμε τις δεήσεις… στον από μηχανής θεό της Ελλάδας μπας και μας ξανασώσει.
Έχουμε γράψει εδώ και καιρό ότι η κάθοδος των αμερικανικών εταιρειών στην Ανατολική Μεσόγειο, αυτομάτως οδηγεί στην επίλυση των ζητημάτων που εμποδίζουν την κάνουλα με το χρήμα να αρχίσει να ρέει.
Και μόλις τακτοποιηθούν τα ζητήματα στη Συρία, προφανώς θα λυθούν κι αυτά.
Ας ελπίσουμε όπως ήδη γράψαμε, να χάσουμε μόνο το Καστελόριζο.
Οι υπόλοιποι γεωπολιτικοί παίχτες, δεν νομίζουμε ότι μπορούν να ανασχέσουν την ηγεμονία ΗΠΑ και Ρωσίας.
Η Ευρώπη έχει γίνει παρακολούθημα της Τουρκίας γιατί σκιάζεται μην τους στείλει πεσκέσι κι άλλους μουσαφιραίους ο Ερντογάν, κι εκτός απροόπτου θα του κάνουν όλα τα χατίρια.
Η Κίνα έχει αρχίσει και γονατίζει από την πίεση των ΗΠΑ και πλέον ακολουθεί την οδό των διαπραγματεύσεων, ενώ ταυτόχρονα παραμένει σε μεγάλο βαθμό στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας.
Το Ιράν αναγκαστικά θα δεθεί στο άρμα των Ρώσων για να προστατευτεί και σε κάποια φάση οι ΗΠΑ θα σταματήσουν το στενό μαρκάρισμα.
Το Ισραήλ όσο η Αμερική εγγυάται την ασφάλειά του θα παραμένει στην σφαίρα επιρροής της ακολουθώντας τις αποφάσεις της.
Εφόσον δεν υπάρξουν ανατροπές η… νέα Γιάλτα θα ολοκληρωθεί επιτυχώς με τον Ντόναλντ και τον Βλαδίμηρο να τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους καπνίζοντας παχιά πούρα Αβάνας σε κάποιο ανάλογο πολυτελές θέρετρο.
Έτσι οι ΗΠΑ θα έχουν καταφέρει να θέσουν σε εφαρμογή τη νέα ισορροπία δυνάμεων και τη νέα τάξη πραγμάτων.
Το τέλος της παγκοσμιοποίησης δηλαδή και την επιστροφή στην πολιτική του ανεξάρτητου διεθνισμού που θα οδηγήσει στην ενίσχυση του έθνους – κράτους και του πατριωτισμού.
Η ομιλία του Τραμπ στον ΟΗΕ δεν ήταν τυχαία.
Όσοι νομίζουν ότι το δόγμα Τραμπ θα ναυαγήσει επειδή αποκλείεται να επανεκλεγεί, ας κρατούν μικρό καλάθι.
Ο πανικός των Δημοκρατικών ήδη του έχει προσφέρει τη νίκη.
