Μια από τις κλασικότερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου είναι το «Τζένη-Τζένη».
Αν και γυρισμένη περισσότερα από 55 χρόνια πίσω, παραμένει πάντοτε επίκαιρη.
Διότι διακωμωδεί με μαεστρικό τρόπο μια από τις ιστορικές παθογένειες της Ελλάδας:
Το κλίμα σε προεκλογικές περιόδους και τις μεθοδεύσεις που είναι ικανοί να σκαρφιστούν οι πολιτικοί για να εκλεχθούν.
Γι’ αυτόν τον λόγο εξάλλου (και φυσικά για τις σπουδαίες ερμηνείες της Τζένης Καρέζη, του Ανδρέα Μπάρκουλη, του Λάμπρου Κωνσταντάρα και του Διονύση Παπαγιαννόπουλου) είναι μια από τις πιο αγαπημένες ταινίες της Finos Films.
Από τη μέρα που έκανε πρεμιέρα (στις 21 Φεβρουαρίου 1966) κόβοντας 587.323 εισιτήρια, μέχρι και σήμερα.
Ενδεικτικό, άλλωστε, της απήχησής της είναι το αποτέλεσμα έρευνας σε άτομα ηλικίας 18-34 ετών, σύμφωνα με το οποίο η Τζένη Καρέζη πρωταγωνιστεί ή εμφανίζεται σε 4 από τις 10 δημοφιλέστερες ταινίες των τελευταίων ετών.
Και στην κορυφή αυτής της λίστας βρίσκεται το «Τζένη-Τζένη»…
Βασισμένο λοιπόν στο θεατρικό έργο «Κρατικές υποθέσεις» του Λουί Βερνέιγ (που είχε ανέβει με μεγάλη επιτυχία από τον θίασο Καρέζη-Κωνσταντάρα τη σεζόν 1962-1963) το φιλμ γυρίστηκε στις Σπέτσες.
Υπήρξαν μάλιστα σκηνές σε γνωστά σημεία του νησιού, όπως η σπηλιά του Μπεκίρη.
Όσο για το στόρι, εξελίσσεται περίπου ως εξής:
Ο Νίκος (Ανδρέας Μπάρκουλης) κατεβαίνει ως υποψήφιος βουλευτής στο νησί του θείου του Μίλτου (Λάμπρος Κωνσταντάρας).
Αν και παντρεμένος, ο Νίκος αναγκάζεται από τον θείο του να παντρευτεί εικονικά την Τζένη (Καρέζη), κόρη του πολιτικού του αντιπάλου (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος).
Η Τζένη δέχεται τον εικονικό γάμο, για να αποτρέψει τα χειρότερα.
Ωστόσο αυτός ο λευκός γάμος θα φέρει έπειτα τον αληθινό έρωτα ανάμεσα στους δύο νέους…
Παρόλο λοιπόν που η σκηνοθετική δουλειά Βαγγέλη Σεϊτανίδη – Ντίνου Δημόπουλου (πάνω στο σενάριο των Ασημάκη Γιαλαμά – Κώστα Πρετεντέρη) ήταν εξαιρετική, υπήρξε κι εδώ ένα κραυγαλέο λάθος.
Όπως έχει συμβεί σε πλήθος ακόμα σπουδαίων ταινιών, εντοπίζεται μια εξόφθαλμη αναντιστοιχία.
Πράγμα όχι περίεργο για μια εποχή που… ό,τι έγραφε η κάμερα δύσκολα άλλαζε και το μοντάζ βρισκόταν ακόμα σε πρωτόγονη μορφή, χωρίς εφέ και προσθήκες.
Χωρίς να χρειάζεται λοιπόν να είναι κανείς σούπερ παρατηρητικός, διαπιστώνει το εξής:
Σχεδόν σε κάθε σκηνή και σε κάθε πλάνο η Τζένη Καρέζη εμφανίζεται με διαφορετικό μαλλί!
Όχι μονάχα με ανεπαίσθητες αλλαγές, που θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν από προσαρμογή στην εκάστοτε περίσταση (όπως μια δεξίωση π.χ.)
Αλλά με τεράστιες διαφορές στην εικόνα της, όπως το να παρουσιάζεται τη μια με κοντό καρέ μαλλί και την άλλη με μακριές πλεξούδες!
Εξάλλου, πέραν αυτού, υπήρξαν κι άλλες σκηνοθετικές ιδιαιτερότητες στην ταινία (που είτε δεν ήταν εύκολο να εντοπιστούν, είτε δεν γινόταν αν δεν τις ήξερε κάποιος).
Όπως, για παράδειγμα, ότι το νυφικό που φοράει στον εικονικό γάμο η Τζένη Καρέζη είναι το νυφικό του πραγματικού γάμου της με τον Ζάχο Χατζηφωτίου.
Ότι η Μαρία Σόκαλη παραλίγο να πνιγεί, όταν ο σκηνοθέτης την έριξε στη θάλασσα για τις ανάγκες μιας σκηνής, χωρίς να ξέρει κολύμπι.
Και ότι ο θρυλικός Γκόρτσος (υπέρ του οποίου προπαγάνδιζε με τον μοναδικό του τρόπο ο Παπαγιαννόπουλος) δεν εμφανίζεται ποτέ στην ταινία και απεικονίζεται μονάχα σε αφίσες από τον γλυκύτατο Νικήτα Πλατή…
